Een dreigende stilte hangt als een onzichtbare donderwolk boven ons huis. De kille blik van mijn vader, een constante waarschuwing voor onheil, staat geëtst in mijn geheugen.
In “Project 55” confronteer ik mezelf én de kijker met die beklemming uit mijn jonge leven. Dat gevoel heb ik getracht vorm te geven door zwarte elementen af te drukken over zijn ogen en andere delen van zijn gezicht. Het is een krachtige, symbolische daad die de onmacht en angst van het kind in mij uitdrukt.
De gebruikte materialen versterken de emotionele lading van de werken. Het hout staat voor het materiaal dat hij zijn leven lang als schrijnwerker gebruikte en het oud papier verwijst dan weer naar eerdere kunstprojecten van mijn hand, waarin de kwetsbaarheid van kennis en de kracht van destructie centraal stonden.
De titel “Project 55” lijkt onschuldig, maar draagt een diepere betekenis. Het was het huisnummer waar ik het grootste deel van mijn jeugd woonde, maar evolueerde later tot een pseudoniem voor mijn vader. "Mijn vader", woorden die ik lange tijd niet over mijn lippen kon krijgen.
Dit project is een eerbetoon aan de complexiteit van het menselijk bestaan en een zoektocht naar verzoening met de pijnlijke erfenis van mijn jeugd.
Expositie